Vakbonden worden per definitie als progressief beschouwd omdat ze in principe de rechten van de werkende mens (zouden moeten) verdedigen. Maar ze zijn afgegleden naar conservatieve, behoudsgezinde machtscentra met een ingebedde angst voor elke verandering. Mannenbastions van zelfgenoegzaamheid, gestructureerd naar Sovjetmodel met aan het hoofd een unitair geleid politbureau. Ze lijden aan de neurose van het verlies. Deze irreële angst voor achteruitgang voedt het conservatisme en blokkeert elk risicogedrag dat nodig is om vooruit te gaan. Bedrog van het intellect.
Door een paardebrilvisie op onze maatschappij missen de vakbonden tegenwoordig elke vorm van realiteitszin. De vakbonden verdedigen de werkende mens niet meer maar verafschuwen elkeen die het aandurft meer te verdienen dan de gemiddelde werknemer(tenzij ze in de Raad van Bestuur van de vakbond zetelen uiteraard). Ze verafschuwen elkeen die meer geld verdient omdat hij het aandurfde om de zekerheid van de bescherming van de vakbond te verlaten om een bedrijf uit de grond te stampen, risico’s te nemen, jobs te creëren, dag en nacht te werken en grotendeels voor zijn eigen sociale zekerheid in te staan.
Ayn Rand zei daarover ooit: “Als arbeiders vechten voor hogere lonen wordt dit geprezen als 'sociale vooruitgang'; als zakenmensen vechten voor hogere winsten wordt dit geminacht als 'egoïstische hebzucht”
De vakbonden weigeren in te zien dat economische vooruitgang en maatschappelijke vooruitgang curvelineair zijn. Zij weigeren te aanvaarden dat in tijden van crisis inspanningen moeten geleverd door iedereen, zowel door arbeiders, bedienden, ambtenaren als door zelfstandigen en bedrijven.
De Nationale bank heeft berekend dat door de indexsprong er meer jobs gecreëerd worden. M.a.w. meer loon voor meer mensen. Minder werklozen en meer jobs. Waarom staken als het algemeen principe van solidariteit, meer geld en koopkracht gespreid over meer mensen, door deze regering gerealiseerd wordt?
Ook de media en vooral vele jongere arbeiders volgen de vakbonden niet meer in hun antimaatschappelijk stereotiep denken (met uitzondering van enkele idioten die dit voor de camera mogen komen zeggen). Ook zij zien niet meer in hoe stakingen, die de economie platleggen, een realistisch wapen kunnen zijn om in tijden van crisis maatschappelijke vooruitgang af te dwingen. Ook zij hebben ingezien dat we deze crisis niet kunnen overwinnen door minder te werken.
Amper 25% van de werkenden staakt en volgt de vakbonden in hun enggeestig conservatief denken. Wie niet als hen denkt moet dan maar geforceerd worden zo te denken. Totalitaristische indoctrinatie met knokploegen die manu militari andersdenkenden brainwashen als voornaamste wapen. Daarom moeten vakbonden bij stakingen hun focus leggen op het tegenhouden van werkwilligen eerder dan boterhammen te smeren voor zij die staken.
Elkeen die wil werken en tegengehouden of vertraagd wordt door een stakingspost zou onmiddellijk zijn lidkaart van de vakbond moeten inleveren. Recht op werk zou door vakbonden moeten verdedigd worden niet ontnomen.
Ignace Vandewalle
