De wereld laat me niet los.
Het vangt me naar onbeweeglijkheid.
Het gruwt me, stuwt me, duwt me,
dieper in zijn web.
Ik verstik in deze stress.
Het grijpt me naar de keel.....Geheel.
Ik verzuip in een wettendiaree.
Een stinkende zuigende massa van moeten.
Een gevangenis van niet mogen.
Dwangbuizen, kettingen, handboeien,
onthouden me, behouden me.
Stelen me van mezelf,
in naam van iedereen,
ontsnappen kan enkel zonder het geheel.
Het is vandaag een vaststellend feit….Een realiteit.
Vrijheid is een oase, een toevluchtsoord.
Een kans jezelf te zijn.
In wereld waar geluk niet onverdeeld mag zijn.
IVDW
