In het centrum van mijn leven,
staar ik naar de deuren van weleer.
Deuren die ik opende,
vol hoop,
of als laatste uitweg.
Deuren die ik sloot,
uit wanhoop,
of als dekkend schild.
Deuren bleven dicht,
door onbekwaamheid,
of bijtend vooroordeel.
Deuren werden dichtgeslagen,
door stommiteiten,
of om aan mij te ontsnappen.
In dit beperkt bestaan,
zijn deuren sluizen van geluk of tegenspoed,
van een glimlach of een traan,
van licht of duisternis.
Zie hier mijn deuren.
Zie hier mijn leven.
Ignace Vandewalle
