Na de verkiezingen van 1999 heeft Guy Verhofstadt de sleutel van de Wetstraat 16 en zijn wraakobsessie voor een regering zonder Christendemocraten betaald aan de Groenen met een kernuitstap. Twintig jaar later, na de verkiezingen van 2019, herhaalt Alexander De Croo deze uitverkoop van het licht.
Maar De Croo's droom van de '16' en een regering zonder N-VA is een luchtspiegeling van een black-outregering met uitstelgedrag gebleken. Alexander De Croo heeft bereikt wat zijn vader Herman De Croo niet kon, hij is gestegen tot zijn niveau van onbekwaamheid. En dit 'Peterprincipe' is geldig voor bijna alle leden van zijn Vivaldi-kabinet. Aan intelligentie geen gebrek. Aan staatsmanschap leeft ze onder de armoedegrens.
Van de twintig excellenties, zijn er vijftien zonder ministeriële ervaring, vier met beperkte ervaring en drie met uitgebreide ervaring
De Vivaldi-regering, een regering van zeven partijen en vier ideologieën, met andere woorden de moeilijkste politieke opdracht uit de Belgische geschiedenis, heeft Vivaldi aangevat met een bende amateurs. Van de twintig excellenties, zijn er vijftien zonder ministeriële ervaring, vier met beperkte ervaring en drie met uitgebreide ervaring. Het is alsof je naar de Ronde van Frankrijk trekt met een ploeg waarvan 75 procent van de coureurs nog nooit op een fiets gezeten heeft, 10 procent enkel Putte-Kappelenkoers reed en slechts 15% ooit de Ronde uitreed. Waarschijnlijk dacht De Croo dat die verzameling van amateurs makkelijker te sturen zou zijn dan geroutineerde uitdragers van de politique politicienne. Maar hij is tot de vaststelling gekomen dat stuurloosheid niet te sturen valt.
Tot de paars-groene regering De Croo I was Verhofstadt I de slechtste regering van deze eeuw. Los van de diefstal op de toekomst met de sale-and-lease-back-operaties en de overname van de pensioenfondsen van Belgacom (Proximus), Belgocontrol (Skeyes), BIAC (Brussels Airport), NMBS en van het Antwerps Havenbedrijf, werd ook de vermaledijde kernuitstap beslist. Dat laatste is zowat de meest dwaze beslissing van een Belgische regering ooit. Maar als de paars-groene regering De Croo I in maart beslist om de jongste kerncentrales niet te verlengen, begaat ze een nog grotere blunder.
Dat de kernuitstap een misstap was, bleek toen het dogmatisch folkloristische Groen in 2004 door de kiezer onder de kiesdrempel werd getorpedeerd. Jammer genoeg hinkten de daaropvolgende regeringen verder met de kiezel van de kernuitstap in de schoen. Er volgde wel een periode van 16 jaar verstandig energiebeleid via het verantwoord uitstellen van de sluiting van CO2-neutrale kerncentrales. Groene iconen fulmineren nu graag over 20 jaar stilstaand wanbeleid, maar dat is een populistische leugenachtige overdrijving. Gedurende die 16 jaar waakten regeringen met gezond verstand over onze energiebevoorrading en onze energieonafhankelijkheid. Nu kopen we best een generator voor het licht uitvalt.
1 jaar Vivaldi met groene minister van Energie Tinne Van der Straeten aan het stuur, en het energiebeleid is een zootje geworden. In dat jaar tijd slaagde groene Tinne erin om:
Het in het regeerakkoord vermelde energiebeleid blijkt een grote volksverlakkerij. Een algemeen volksbedrog. Een leugenpaleis op de kap van de kiezer. In het regeerakkoord lezen we:
'De regering kiest daarom resoluut voor de herbevestiging van de kernuitstap. De wettelijke uitstapkalender wordt gerespecteerd, zoals voorzien. Eind november 2021 wordt een volledig rapport over de geselecteerde projecten na de veiling aan de regering voorgelegd. Dit rapport onderzoekt met name de bevoorradingszekerheid en de impact op de elektriciteitsprijzen. Als uit die monitoring blijkt dat er een onverwacht probleem is met de bevoorradingszekerheid, zal de regering gepaste maatregelen nemen zoals de aanpassing van de wettelijke kalender voor een capaciteit tot 2 GW.'
Het plan om eventueel de kerncentrales te verlengen heeft nooit op tafel gelegen, dat was een grove leugen die alsmaar duidelijker werd. Hieronder de kroniek van de aangekondigde bedriegerij.
Toen Peter De Roover (N-VA) tijdens het debat naar aanleiding van de regeringsverklaring (november '20) aan premier De Croo vroeg of Engie had bevestigd dat eind 2021 nog kon beslist worden om de jongste twee kerncentrales te verlengen, kwam er geen antwoord. De premier hulde zich in leugenachtige stilte.
Twee weken geleden zei Thierry Saegeman, de Belgische ceo van Engie/Electrabel, in Terzake dat hij de regering sinds 2018 herhaaldelijk had aangeschreven met de boodschap dat de beslissingen voor de verlening van de twee jongste kerncentrales uiterlijk eind 2020 moest vallen.
Minister Van der Straeten reageerde niet op die brieven want zij heeft maar één visie, het dogma van de kernuitstap
In De Standaard van 7 december 2021 lezen we dan weer: 'Minstens twee nota's die tijdens de regeringsvorming op tafel lagen, hadden nochtans een alarmbel moeten doen afgaan. De FOD Economie legde in september 2020 een heel strikte kalender voor de levensduurverlenging van twee centrales op tafel. Volgens die kalender had het onderzoek naar de milieugevolgen van de verlenging in november vorig jaar moeten starten, gevolgd door een publieke consultatie. Het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle (Fanc) waarschuwde in diezelfde maand dan weer dat een beslissing echt urgent werd.' Minister Van der Straeten reageerde niet op die brieven want zij heeft maar één visie, het dogma van de kernuitstap.
Begin dit jaar onderhandelde minister Tinne Van der Straeten een CRM-deal met Europa zonder kerncentrales. Indien er geen kernuitstap zou komen was de CRM-deal ongeldig. Vervolgens hield Van der Straeten de CRM-veiling en bond ze de federale overheid juridisch met handen en voeten aan een energiebeleid zonder kerncentrales, en met zwaar gesubsidieerde gascentrales. Finaal maakte Van der Straeten een schijnrapport, zonder plan B, dat het boerenbedrog technisch moest staven.
Nu blijkt dat geen van beide CRM-vergunde gascentrales, Vilvoorde en Les Awyrs, een definitieve vergunning op zak heeft, komt minister Van der Straeten met een back-upplan. Dat is niet de nucleaire verlenging zoals de regeringsverklaring beschreef, maar twee andere gascentrales, Seraing en Manage. Het bewijst nog maar eens dat de nucleaire verlenging nooit het plan B of de back-up was. Maar ook deze gascentrales zijn nog niet definitief vergund en kunnen nog tegen juridische procedures aankijken.
In 2019 berekende Luc Pauwels, energiespecialist van de VRT, dat een gascentrale zonder vergunningstraject 3 jaar nodig heeft om gebouwd te worden. Dit betekent dat ze beiden uiterlijk op 1 september 2022 een vergunning op zak moeten hebben, want de laatste kerncentrale sluit op 1 september 2025.
Na een nocturne van het falen besliste de Vivaldi-regering om niet te beslissen en te doen waar ze stilaan kampioen in is: uitstellen. Deze procrastinatieregering stelde reeds de pensioenhervorming, het voetbaldossier, het activeringsbeleid voor langdurig zieken, de fiscale hervorming en de institutionele hervorming uit naar een Griekse kalender. Nu wordt ook het black-outbeleid nog eens uitgesteld tot maart.
De verlenging van de jongste kerncentrales is nu de back-up van de back-up, waarvan Groen zegt dat het onmogelijk is. Waarvan Lachaert zegt dat het lijk niet meer te reanimeren valt. Waarvan de Engie-top zegt dat het niet meer mogelijk is, maar hun eigen technische experten zeggen dat het wel nog mogelijk is. Waarvan het Fanc zegt dat het nog mogelijk is, maar Elia en CREG zeggen dat het niet meer mogelijk is. Neen, wat hierboven staat is geen passage uit Utopia van Georges Orwell, of geen grap uit de eindejaarsconference van Michael Van Peel. Het is een greep uit de bullshit die dezer dagen verkocht wordt in dit black-outdossier. Wie deze hoogmis van tegenstellingen nog eens wil bevestigd zien, raad ik aan om de aflevering van Terzake van 23 december 2021 te bekijken.
Met de koppige dogmatisch Don-Quichote-strijd van minister Van der Straeten tegen kerncentrales gooit Vivaldi niet alleen het kind met het badwater weg, ze breekt de kinderkamer af en dumpt ons in een black-outbeleid. De vraag die nu in mijn hoofd spookt is: doet Vivaldi het licht uit of doet Bouchez het licht uit van deze black-outregering?
als Bouchez capituleert voor de black-out, is hij net zo hypocriet als de overige Vivaldi-partijen
Als hij het niet doet, als Bouchez capituleert voor de black-out, is hij net zo hypocriet als de overige Vivaldi-partijen. Want er is een alternatieve meerderheid in het parlement voor het openhouden van de jongste kerncentrales. Ofwel kiezen Bouchez en de MR voor de black-out ofwel voor een energiebeleid van het gezond verstand. Hij heeft de kaarten in de hand, maar heeft hij ook het lef om ze op tafel te leggen?
Ignace Vandewalle
