Met dank aan Lance Armstrong kan je tegenwoordig geen krant meer openslaan of je vindt er een artikel over dopinggebruik, drugssmokkel, drugs of doping laboratoria.
Ik vindt het leuk om lezen vooral om de hypocrisie van alles.
Goed opletten, probeer te volgen. We beginnen met drugs.
Drugs zijn verboden tenzij op doktersvoorschrift. Sommige drugs mag je gebruiken, als het niet te veel is en als je niemand stoort. Sommige drugs mag je kweken, 1 vrouwelijke plant, maar je mag ze niet kopen of verkopen. Sommige drugs, zoals cafeïne en alcohol, zijn maatschappelijk aanvaard en vrij te verkrijgen, te kopen en te verkopen.
Medische attesten als vrijbrief.
Bij doping is de hypocrisie en de dualiteit nog groter. Sommige producten en methodes/procedures zijn doping, andere niet. Zolang ze niet op de verboden lijst voorkomen is het geen doping en aldus niet verboden. Als je ziek bent of één of andere medische afwijking hebt mag je tijdelijk of permanent bepaalde verboden producten gebruiken. Niet alle producten en methodes/procedures zijn voor alle sporten doping, alhoewel met de komst van de WADA(World Anti Doping Agency) kwam daar verandering in en werd 1 lijst samengesteld die geldt voor alle sporters. Dit leidt tot idiote situaties. Bijvoorbeeld bij het schaken. Omdat schaken een sport is, is het verplicht ook een dopingreglement te hanteren. En wegens het gelijkheidsprincipe moet dat reglement precies hetzelfde zijn als in alle andere sporten. Tijdens kampioenschappen moet daarom een schaker met astma een medisch attest voorleggen wanneer hij Salbutamol of iets dergelijks gebruikt, want in een hoge dosis wordt Salbutamol een anabolicum en dus spierversterkend. Voor wie wegens bloedarmoede Aranesp (EPO) voorgeschreven heeft gekregen, is het nog maar de vraag of een attest volstaat, want dat middel is een doodzonde. Dus ook schakers mogen nu geen anabole steroïden meer gebruiken. Gelukkig zijn er niet veel bodybuilders die schaken, of schakers die aan bodybuilding doen.
In de Tour de France 2006 werden dertien positieve dopingcontroles vastgesteld en twaalf renners gingen evenwel vrijuit dankzij een therapeutisch medisch attest. Pierre Bordry, de voorzitter van de Franse strijd tegen doping (CPLD), stelde vast op basis van de medische attesten dat 3/5 van het peloton zwaar ziek was. Dus zwaar zieke renners die gedurende 3 weken één van de fysiek zwaarste sportwedstrijd van het jaar afhaspelen. In de wielrennerij is het hebben van de beste dokter belangrijker dan het hebben van de beste fiets. O tempora, o mores..O geliefde hypocrisie.
Kunstenaars gebruiken het liefst zoveel mogelijk drugs.
“Last but not least”om de hypocrisie van maatschappij te vervolledigen. Wie niet aan sport doet mag doping gebruiken zoveel hij wil, zolang het geen drugs zijn, wat je dan weer wel mag op doktersvoorschrift enz (rond de cirkel zelf maar af). Zo is er het geval bekend van een vlijtige student die bètablokkers nam om te slagen in zijn examen en het weekend daarop deelnam aan het Belgische kampioenschap golfbiljart (tapbiljart) en dat ook won. U raadt het al, hij werd betrapt op doping(gebruik van bètablokkers) en verloor zijn Belgische titel. Met zijn geslaagd examen was er niets aan de hand, daarvoor mag je immers bètablokkers gebruiken. Gaat hier dan niet de regel op dat het onfair is ten aanzien van studenten die het niet gebruiken? Of is dat in deze larie?
Kunstenaars, schilders, schrijvers en zangers die hallucinogene middelen gebruiken om kunstwerken af te leveren die ze niet kunnen maken zonder die drugs te nemen, worden de hemel in geprezen. Het doperen van de hersenen en de geest is hier zelfs een meerwaarde voor de werken, en wordt door iedereen getolereerd en geprezen. De Beatles, Kurt Cobain, Jim Morrisson, Amy Winehouse, Andy Warhol, Van Gogh, of dichter bij huis Herman Brood en Jotie T'Hooft zijn desondanks hun substantiegebruik helden en behoren tot het historisch kunstpatrimonium. Gaat hier dan niet de regel op dat het onfair is ten aanzien van kunstenaars die het niet gebruiken? Of is dat in deze larie?
Sport wordt als job gediscrimineerd.
Het brengt mij naadloos bij de volgende bedenking. Doping of stimulerende middelen zijn maatschappelijk aanvaard zolang ze niet in de sport gebruikt worden. Wie ze gebruikt om vlotter door zijn examen te komen of beter te presteren op het werk, wordt als verstandig geconcipieerd. Een zogenaamd paardenmiddel laten inspuiten om toch nog te kunnen werken, kan, mag en wordt bejubeld. Doping nemen om sneller, efficiënter en langer te kunnen werken en aldus meer geld te verdienen, mag en wordt zelfs aangemoedigd.
Vandaar! Topatleten en topsporters zijn professionals, sport is hun werk, hoe beter ze presteren, hoe meer ze verdienen, net als in een andere job. Bovendien is het in de meeste gevallen op 35 – jarige leeftijd afgelopen en moet de buit binnen zijn. Dus zolang mijn werk geen sport is, mag ik doping nemen, hoe meer hoe liever zelfs. Sport wordt als job dus gediscrimineerd.
Onze hypochondrische cultuur als basis voor drugs en doping.
De grootste hypocrisie is een gevolgtrekking van wat ik las in “Consequences of the Biotechnology Revolution” van Francis Fukuyama.
Vanaf de geboorte van onze kinderen worden ze geïntroduceerd aan de farmaceutische wereld waarin we leven. Vaccins,vitamines en inspuitingen zijn legio in onze eerste levensdagen. Daarna voeden wij hen op met pillen, siropen en dergelijke meer. Een pilletje tegen dit, een siroopje tegen dat. Een inspuiting om iets niet te krijgen, preventie heet dit. Een pilletje om beter leren. Vitamines om… ja, de meeste onder ons weten het niet, maar de reclame zegt dat het goed is en dus proppen we onze kinderen ermee vol. Elke dag een Actimel want het vergroot de weerstand van de kinderen… ja,ja het zal wel, maar eens goed ziek zijn verhoogt ook de weerstand.
Kortom onze kinderen groeien op in deze pillencultuur en dan worden ze 14, 15 jaar en plots biedt iemand hen een pilletje aan om meer plezier te hebben tijdens het uitgaan of de trainer biedt hen een siroopje of inspuitingen aan om de eerste te zijn. Onze kinderen naïef en in een grensopzoekende fase van hun leven zien geen verschil met de brol die ze al gans hun jonge leven innemen. De pil, de siroop en de inspuiting zijn zo normaal geworden in hun leven dat zij dit als onschuldig gaan beschouwen.
Dus voor we onze kinderen en onze sporters beschuldigen van het verkeerde pilletje, aangeboden door de duivel himself, te nemen en hen af te schilderen als criminelen, laat ons eerst eens naar onszelf kijken.
Het zijn wij die de dokters en pillencultuur gecreëerd hebben. Wist u dat de term “ hypochonder” - in de volksmond “nen dokteurloper, nen pilleslikker” - de laatste decennia herzien moest worden. Want mocht men de definitie aanwenden toegepast in de jaren vijftig of zestig dan is 80 % van onze hedendaagse maatschappij hypochonder.
Besluitend kan je stellen dat ons streven naar zelfbehoud en een langer leven, voor ons en onze kinderen, de medische wetenschap de doping gaf die ze nodig had om met zevenmijllaarzen-sprongen te evolueren. Die te snelle evolutie bracht negatieve effecten met zich mee, die we onder meer zien in het toenemend drug en dopinggebruik.
Ignace Vandewalle
