Geboren in regen en sneeuw.
Sterven we vanaf de eerste schreeuw.
De dementie van de eerste levensjaren.
De mutatie naar het avontuur.
Ontdekken moet je doel ontwaren.
Enkel lijkt het op een dictatuur.
Een tsunami vernietigt de stranden van je jeugd.
Je hart een speelbal,
een vogelpik voor messen met gal.
Emoties zwalpen langs gure velden.
Soms vinden ze een huis.
Maar nooit een thuis.
Zomers worden door winters belaagd.
Geluk overkoepeld door verdriet.
Een glimlach door een traan verdaagd.
De horizon die men niet ziet.
Sinds de gaping als embryo,
kijken we naar de sterren vanuit de goot.
Het is niet anders het is zo,
het leven is slechts wachten op de dood.
Ignace Vandewalle
