O zon, o vat van helium en waterstof.
O zon, o bron van entropie.
Waar was je wekenlang?
Waarom konden wolken jou ontberen?
Waarom ontbrak het je aan moed,
of werd een straf ons zwaar beboet?
Je gloed voorziet opnieuw in menig stralend lach,
en stuwt de handel voorbij de grens van klaaggezang.
O zon maak nu de vellen rood,
en vrees niet voor de schaduw die je ontbloot.
Want zon o zon je glorie danst op menig lied,
mijn blik verblind maar schuwt je stralen niet.
Je zwoele warmte schreeuwt naar waterval.
Je schaduw koel en bovenal,
Zon o zon verwarm mijn hart,
en verdrijf nu alle pijn en smart.
Ignace Vandewalle
