Hier sta, lig en loop ik dan.
Een stukje van de wereld DNA.
Een molecule in het onmetelijke heelal.
Een zuchtje van de universele orkaan.
Elke dag schuiven mijn ogen langs vele mensen.
Treedt mijn blik hun leven in.
Hun leven met ups and downs.
Hun leven vol voor- en tegenspoed.
Hun leven elk met een uniek verhaal.
Miljoenen levenslopen,
Miljoenen schaterlachen,
Miljoenen tranen,
Miljoenen troostende vrienden,
Miljoenen liefhebbende kinderen,
We leven gelukkig in onwetendheid,
Achter een scherm van anders leed en vermaak.
In een wereld van ons bestaan.
Is er een weegschaal?
Een wereldse balans van lach en traan.
Mag ik hopen dat op de miljoenen schouders,
de lasten niet te drukkend zijn.
Mag ik hopen dat in de miljoenen hoofden.
Het geluk heerst boven de pijn.
Mijn leven lijkt nu plots zo klein.
Mijn leed vergelijkend tot niets herleid.
Mijn kleine ik in een minuscuul domein.
Geluk groeit in de kloof tussen verlangen en realiteit.
Ignace Vandewalle
