Het meer van de liefde, is meer dan een meer.
Het is de plaats waar je ondergedompeld in wederzijds gevoel,
Elk vezel van jezelf,
Elk haartje op je lichaam,
Elk aura om je heen,
Verliest in de oneindigheid van samen één.
Je kan uren, dagen, jaren dwalen aan de rand van dat meer,
Je onzekerheid als boodschapper van stilstand.
Je verlies van vertrouwen als teken van nihilisme.
Je pijn van weleer als koudwatervrees.
Maar om het eiland van de eeuwigheid te bereiken moet je zwemmen.
Om te zwemmen moet je het water in.
Sommigen duiken op goed geluk met de ogen dicht.
Zich niet vergewissend van de diepte noch van de kou.
Het risico boven de pijn.
De gok boven de eenzaamheid.
Anderen gaan eerst pootje baden
Glijden zachtjes dieper weg.
Om behoedzaam de diepte te verkennen
En op een punt los te laten en te zwemmen.
Welk tempo je ook verkiest.
Welke obstakels je ook voor je ziet.
Het meer zal je niet schuwen
De liefde is niet de jouwe of de uwe.
De liefde maakt alles rond,
Ze is niet van jou of mij,
De liefde is van ons.
Ignace Vandewalle
