Ik zie en toch ben ik niet blind.
De blindheid van een kind.
Ik hoor en toch ben ik niet doof.
De doofheid van een diep geloof.
Ik voel en toch heb ik geen hart.
De apathie van een bijtend smart.
Ik ben gelukkig en toch heb ik geen geluk.
De spiegel breekt maar is niet stuk.
Niets is wat het lijkt,
maar het is wat het moet zijn.
Als de puzzel past is het beeld de realiteit,
Gevangen in de cel des levens,
is de bevrijding niet de dood,
maar de glimlach en het gelukt dat straalt,
verwarmt en je hart verdwaalt.
De flikkering in de ogen die je verblinden,
vertwijfelen en je gevoelens verslinden.
Aanschouwt geluk als de voeding voor je toekomst.
Een toekomst die je toekomt.
Een gegeven je gegeven.
Ons lot......mijn aanvaard bestaan.
Ignace Vandewalle
