Mijn tranen herinneren me aan jou!
Niet het verdriet of de pijn ervan.
Maar hoe ze zachtjes,
langs mijn wangen,
een spoor tot in mijn hals nalieten.
Mijn spiegelbeeld herinnert mij aan jou!
Omdat jij door me zag.
Voorbij mijn gulle lach.
Voorbij mijn knipoog.
Voorbij het beeld,
tot in mijn hart.
Alles doet me aan je denken.
De zachte zomerbries,
als je gefluister in mijn oor.
De zomerzon,
als je strelingen die mij verwarmden.
Omarmden…
De wolken als verblinding door de vlinders.
De regen als de douche in mijn hart.
Gelukkig zijn mijn gedachten eeuwig.
Gelukkig sluiten ze niet als ogen.
Ga weg oblivium…
Ik wil niet sterven in mijn toekomst.
Laat me leven in de warmte van wat was.
Ignace Vandewalle
