Het laffe rugschot aan de auteurs van De keizer van OostendeCOMMENTAAR - 27/11/2021 Ignace Vandewalle - Leestijd 9 minuten 6
In deel I besprak ik Johans misbruiken als machtspoliticus, en zijn toch wat vreemde stellingen betreffende het klimaat, het onderwijs en asiel en migratie. Deel II besprak ik zijn politieke blunders omtrent de RMT, de sale-and-lease-back-operaties, het Zilverfonds, en de aankoop van de pensioenfondsen. In deel III weerleg ik de onterechte laffe aanvallen op het boek 'De keizer van Oostende'.
Johan Vande Lanotte vond het in zijn boek opnieuw nodig om het met voorsprong beste onderzoeksjournalistiek boek van deze eeuw, 'De keizer van Oostende', te ridiculiseren alsof het toogpraat was van lasteraars. Het tegendeel is waar. De twee schrijvers: Luc Pauwels en Wim Vanden Eynde, behoren tot de top van de Belgische journalistiek. Ze worden op handen gedragen door collega's en vele onder hen schamen zich nu over het feit dat ze ooit meeheulden met de beschuldigende retoriek van Johan Vande Lanotte.
Vande Lanotte valt een eerste maal het boek 'De keizer van Oostende' aan over de windmolens in zee. Hij schrijft: 'In het boek de keizer van Oostende (2012) werd beweerd dat het een foute beslissing was om zo ver in zee te gaan met de windmolens. Veel te duur! Ondertussen doen alle landen het. Dat zal dan toch wel niet zó dom geweest zijn, zeker? Of waren we gewoon vooruitziend?'
Ten eerste werd nergens in het boek beweerd dat het een foute of een domme beslissing was. Enkel gaven de auteurs de bedenkingen van Magda Aelvoet, Electrabel en baggeraar De Nul weer. Zie hier de passage van Magda Aelvoet, gevolgd door de opmerkingen van Electrabel en De Nul: 'Bovendien was de complexiteit en de technische uitdaging van een windmolenpark zo ver op zee (27km) bijzonder groot. Electrabel en De Nul onderstreepten meteen de gevaren en de kosten. Dit zou de bouw van de windmolenparken met jaren uitstellen en de ondernemingen zeer duur en onvoorspelbaar maken.'
Dat de Belgische windmolenparken toen te duur waren klopte 100%. Uit de 4C Global Offshore Windfarm Database (2011) en de projectvergelijkingen van de verschillende aanvragers (2011) blijkt dat er van de 1090 toen opgelijste offshore windmolenparken één - 1! - nog duurder was dan de Belgische: het Duitse Alpha Ventus-park, ook ruim 50 kilometer diep in zee.
Dat ondertussen alle landen het doen is op zijn zachts gezegd een grove misleiding. Van alle windmolenparken gebouwd in de Noordzee werden er sinds 2009 - toen het eerste Belgisch offshore windmolenpark operationeel werd - 21 dichter gebouwd dan 27 km in zee, met de dichtste op 3 km, en 16 verder dan 27 km, met de verste op 120 km.
Naar het einde van zijn boek toe wijdt Vande Lanotte een volledig hoofdstuk aan het boek 'De keizer van Oostende'. Hij zet meteen de toon door te schrijven: 'Toch kunnen roddels je reputatie ook echt schaden en kunnen ze een grote impact hebben op je carrière. Ik heb dat zelf ondervonden met De keizer van Oostende.' Verder zegt hij: het omstreden boek.
De eerste vergeleek Vande Lanotte met Hitler, de tweede met Mao.
Hij vervolgt met Jean-Marie Dedecker aan te wijzen als aanbrenger van de informatie voor het boek. Opnieuw een halve leugen. Want de journalisten kregen niet alleen informatie van LDD ook Groen, Open VLD, CD&V en zelfs bronnen uit zijn eigen partij sp.a leverden informatie. De beschuldigingen van zijn eigen socialistische schepenen Bart Bronders en Yves Miroir (nu Groen) waren daarin zelfs het strafst. De eerste vergeleek Vande Lanotte met Hitler, de tweede met Mao. Ook schepen Hilde Veulemans (CD&V) schilderde Johan af als een autoritaire marionettenspeler.
Daarnaast sneerde Johan ook nog: 'Dedecker heeft twee keer geprobeerd om burgemeester van Oostende te worden'. Hallo, excuseer. Groteske leugen. Jean-Marie Dedecker was tweemaal lijstduwer te Oostende en nooit kandidaat-burgemeester. Het was de huidige burgemeester Bart Tommelein die in 2000 en 2006 lijsttrekker en kandidaat-burgemeester was. Het is niet omdat Dedecker in 2006 vanop de lijstduwersplaats meer stemmen haalde dan Tommelein dat hij de kandidaat-burgemeester was. Het duidt enkel op het feit dat hij toen electoraal sterker was dan de huidige burgemeester.
Verder schrijft hij: 'Ik had er zogezegd voor gezorgd dat Electrawinds geen belasting op drijfkracht moest betalen. Fout: de Vlaamse regering had zo'n belasting op windmolens vernietigd, met name in de gemeente Alveringem.' De bewering van de auteurs klopte weldegelijk. Voor de biomassacentrale van Electrawinds werd tot op die datum nooit belastingen op drijfkracht betaald.
Ja Johan, je hebt gelijk de Vlaamse regering schrapte een belasting op windmolens in Alveringem. Maar het betrof hier geen windmolen maar een heuse biomassacentrale. Belachelijk, Johan, hoe je appelen met peren vergelijkt en dan conclusies trekt over de evolutie van fruit.
Daarna beschrijf Johan Vande Lanotte zijn laffe rugschot aan de auteurs van 'De keizer van Oostende', door nog voor de release van het boek een beschuldigende nota met 65 opmerkingen aan de media te bezorgen. De manier waarop Johan Vande Lanotte de media gebruikte, misleidde en de aandacht van de essentie en de inhoud van het boek verlegde, overtrof alles wat in de verzamelde werken van Amerikaans politiek strateeg Karl Rove en zijn Vlaamse tegenhanger Noël Slangen terug te vinden is.
zo het boek onterecht herleidde tot boulevardjournalistiek
Hoe deed hij dat? Johan Vande Lanotte misbruikte schaamteloos 'The professional courtesy' van uitgevers om een boek nog voor de release te bezorgen aan journalisten en collega's. Zo organiseerde hij een dag voor de publicatie van het boek een persconferentie waarbij hij zonder enige schroom zelf 63 leugens, halve waarheden, misleidingen en suggestieve beweringen verzon en zo het boek onterecht herleidde tot boulevardjournalistiek. Hij vond echter wel 1 cijferfoutje: 23 miljoen euro in plaats van 26 miljoen euro schuldaflossing in de eerste fase van de 'datio in solutum' van het mediacenter en een verkeerde bewering in verband met het ontbieden van Willy Bosman op de superministerraad van Gembloux. Slechts twee van zijn 65 zogenaamde foutjes waren juist.
Doch deze misleiding van Johan Vande Lanotte zou nooit afdoend gewerkt hebben zonder de medewerking van Luc Rademakers, de algemeen hoofdredacteur van VRT-nieuwsdienst. Enkele uren na de persconferentie van Johan Vande Lanotte distantieerde de VRT bij monde van Rademakers zich publiekelijk van Wim Van den Eynde en Luc Pauwels.
Toen later bleek dat de keizer geen kleren droeg, vertrouwde menig journalist mij toe, dat zij zich schaamden om hun demarche.
Korte tijd later werden ze op non-actief gezet. Dit gebeurde zonder de beschuldigde nota van Vande Lanotte aan een grondige controle te onderwerpen. Had Rademakers dit wel gedaan, dan was het laffe rugschot van Vande Lanotte nooit gelukt. De rest van de media volgde, want men nam stoemelings aan dat de redenen tot schorsing van de VRT terecht waren. Ook zij lieten na de nota van Vande Lanotte te factchecken. Toen later bleek dat de keizer geen kleren droeg, vertrouwde menig journalist mij toe, dat zij zich schaamden om hun demarche.
Daarna beschuldigt hij de auteurs van het volgende: 'Ze stelden dat ik op vakantie was geweest met een man die in Oostende een publiciteitsmagazine uitgaf, een soort lokale persmagnaat. Ik was verschillende keren op zijn boot gezien en we zouden samen een reis hebben gemaakt. Nochtans word ik al zeeziek als ik nog maar een boot zie, laat staan dat ik ermee op reis zou gaan.'
Feit is dat de auteurs dat op geen enkel moment beweerden. In de keizer van Oostende staat enkel te lezen: 'Willy Versluys heeft niet veel warme gevoelens voor Norbert Haeck. Haeck, dat is de maffia van Oostende. Hij kent alle lokale politici, rechters en topambtenaren. Haeck heeft een prachtig jacht, de Makrifi, en daar nodigt hij iedereen uit. Veel politici gaan ernaartoe: Tommelein, De Block, zelfs Vande Lanotte. Het ligt ergens in de Middellandse Zee, in Spanje of Kroatië. Ik ben er zelf nooit geweest.'
Nergens geen bewering van de auteurs zelf te bespeuren. Of Johan snel zeeziek wordt weet ik niet. Maar dat hij niet op een boot of jacht komt is zeker niet juist. Op het internet vind je enkele foto's terug van Johan Vande Lanotte op een boot of schip. Misschien had hij dan een pilletje tegen zeeziekte genomen?
In zijn boek schrijft Johan Vande Lanotte: 'Later werd ook de roddel verspreid dat ik aandelen in Electrawinds had.' Ja, Johan ik schreef in 2013 in enkel blogs dat je aandelen of aandelenopties bezat en aldus belangen had in Electrawinds. Je had onrechtstreeks belang via je aandelen in cvba Groenkracht, maar ook rechtstreeks omdat je als aandeelhouder (vast vertegenwoordiger - art. 61 § 2 W. Venn) van Electrawinds zetelde in de vzw Belgian offshore platform. Johan Vande Lanotte argumenteerde dat voor een vertegenwoordiging in vzw's deze wet niet van toepassing was.
Dat is compleet naast de kwestie, want wie de rechtspersoon 'vast vertegenwoordiger' voor de vertegenwoordiging in vzw's gebruikt, moet zich uiteraard wel aan de wet desbetreffend houden. Sta me toe even een vergelijking te maken. Een postbode is niet verplicht om pakjes te bestellen met de wagen. Maar als hij het wel doet, moet hij over een rijbewijs beschikken en zich aan de verkeersregels houden.
Je hebt Jean-Marie Dedecker en mezelf voor deze of feiten gebaseerde beschuldiging van belangenvermenging voor de rechtbank gedaagd wegens laster en eerroof. Je kon echter noch in eerste aanleg noch in beroep enig overtuigend bewijs voorleggen dat je geen aandelen bezat. Sterker nog de vonnissen waren overduidelijk wat betreft deze belangenvermenging.
Vonnis eerste aanleg: 'Aldus blijkt dat er mogelijks wel een feitelijke basis was voor de gewraakte uitlating van eiser of toch minstens dat de gewraakte uitlating van belangenvermenging niet helemaal onwaarschijnlijk kon lijken...' Het vonnis van het Hof van Beroep was nog concreter: 'Zoals hoger vastgesteld waren er minstens gegevens voorhanden (onder meer de aard van de in de schoot van de vennootschap uitgeoefende activiteiten), op grond waarvan kon worden verondersteld dat Johan Vande Lanotte wellicht aandelen bezat (en dus een belang had) in N.V. Electrawinds.'
Ik wil deze trilogie van waarheidsvinding beëindigen met volgende mededeling: Had ik alle misleidingen, leugens en halve waarheden uit dit boek willen blootleggen, dan had ik minimum zes delen nodig. Dat wou ik jullie niet aandoen.
Ignace Vandewalle
