Verblind door je schoonheid en je hart zo puur,
duurde de eerste seconde een zalig uur.
Ik wist niet waarheen,
ik wist niet wie,
ik wist niet wat.
Een marionet van mijn gevoelens.
In je ogen verdwaal ik,
in je omhelzing praal ik.
Mezelf als prooi,
gevangen door het geheel van jou.
Mijn enige wens is bij je zijn.
Niet omdat ik van je hou,
niet omdat ik je aanbid,
niet omdat ik je mis.
Maar omdat het leven leeg lijkt zonder jou,
en mijn hart schreeuwt als de ochtenddauw.
Ignace Vandewalle
