Als de wereld langzaam sterft,
en de winter niet meer bloeit.
Waar sta je dan?
Wie ben je dan?
Is het dolen in de heerlijkheid,
slenteren door onachtzaamheid,
of is er meer.
Ik denk soms na.
Helaas teveel.
Als ik loop ben ik dan traag?
Als ik praat ben ik dan zwijgzaam?
Idiotie als realiteit.
Denken om het denken.
Doelloos, zinloos, eindeloos…
Tevergeefs doch resoluut.
Draaien de raderen me tureluut.
Den hoek die is er al lang af,
prettig gestoord het gaat me af.
Ik zal wel blijven wie ik ben,
de wereld kan één zo’n exemplaar wel aan.
Ignace Vandewalle
