Gisteren, weleer
wat was, niet meer
geluk, verdriet,
een lach een traan
is vandaag een spiegel of een raam.
Zal het verleden zich herhalen.
Heeft het lot zich niet vertoond.
Ik weet niet doch ik kijk vooruit,
met liefde, leed, geduld en hoop.
Wat het moge zijn.
Eens komt de tijd dat je het ziet.
Dat het verleden sterft in de armen van de toekomst,
onder een regenboog van geluk en verdriet.
Ignace Vandewalle
