Ik verdwaal in mijn gedachten.
Een pelgrimstocht door mijn hoofd.
Soms donker, soms grijs.
Soms idioot, soms wijs.
Het is een gesel vermomd als een zegen.
Een meertonige kakofonie van surrealistische patronen.
Magritte in mijn dromen,
lemaître in de kop.
Soms wil ik de leegte en gelukkig wezen
Maar waar zit de zegen in gelukkig nietsheid
Is er leven in de coma
Of denk ik ook hier beter niet over na.
Oh, ik denk, dus ik ben.
En wat ben ik zonder denken?
Ignace Vandewalle
