Wanneer de angst om iets te verliezen de dromen verdrijft,
is morgen de dag die na vandaag komt.
Woorden vloeien, bloemen bloeien..
Bladeren en takken ritselen boven het geluid van kabbelend water…
De stilte van de natuur, de coïtus van mens en zijn…
Dat was de dag van morgen…Dat was de dag van morgen…
Het kindergelach, de kindertranen…
Het idioom van vingertoetsend kletsen…
De stille droom van virtueel succes…
Verplaatst van buiten naar het scherm…
Dat was de dag van morgen…dat was de dag van morgen…
De warmte van je lach, je woord, je streling, je omhelzing.
De attentie van een vriend..
De Tambora van emoties door vriendschap aangestoken.
De tsunami van liefde die ons met geluk doet overstromen.
Dat was de dag van morgen…dat was de dag van morgen…
Als morgen gisteren ontbloot, is de morgen van gisteren, vandaag.
De angst om iets te verliezen, verdrijft de droom, maar niet de realiteit.
Ignace Vandewalle
