twitter twitter

De convergentie van de eenzaamheid ()

Het alleen-zijn en de eenzaamheid zijn niet één.
Alleen ben je zonder familie of vrienden.


Eenzaamheid beleef je in je hart.
Het consumeert je in zijn geheel.


De tantaluskwelling van een mentale kluizenaar.
De gevangenis van het solitaire hart.


Een eenzame druppel in de zee.
Het gevoel laat je niet los.


Het laat je niet leven.
Het convergeert tot het implodeert.

Ignace Vandewalle

<< Terug naar alle gedichten

Bookmark and Share

© 2024 Ignace Vandewalle  |  webdesign by Creatief.be
v